Nulandia 5 is een gemêleerd gezelschap: veel strijders van het eerste uur zijn vanwege blessures in de loop der jaren afgehaakt, maar een trouwe kern is - ondanks de koopzondagen in bouwmarkten - altijd blijven vechten voor eremetaal. Gaandeweg die kampioenstocht werd de selectie aangevuld met voetballers die de selectie vaarwel zegden. Dat is een succesformule gebleken: koppel de meest gepassioneerde linksback uit de Nulandse clubhistorie aan het neusje voor de goal van een in sv TOP-kringen beruchte 'tientonner' en je hebt een ploeg die schier onverslaanbaar is. Ook in de derde helft.

Dieseltjes draaien door
In die derde helften werd al weken, zoniet maanden, gespeculeerd over het mogelijke kampioenschap. Zou het na al die jaren en trauma's dan toch eens gaan gebeuren? Ja dus, want in tegenstelling tot andere jaren draaiden de Nulandse dieseltjes eens vanaf wedstrijd één stationair: nieuweling Rens Korsten bewees dat hij zelfs met het minst scherpe vizier topscorer kon worden. En doelman Luuk de Laat bewees met zijn reflexen dat hij er alles voor over had om dit niet het zoveelse vlees-noch-vis-seizoen te laten worden. Of wat te denken van ons Fort Knox-duo centraal achterin? Het schijnt dat zo'n beetje iedere tweede paal in de regio Oss 's nachts nog altijd wakker schrikt van het ijzeren voorhoofd van onze Sjors van den Braak. 

Verder was daar nog iedere week de man wiens spelerspas al jaren in een bestuursla is verdwenen. 'Het vergeten talent van de Vlasakker' is sinds jaar en dag vlagger van Nulandia 5 en staat bekend als de man die de bal-over-de-lijn-discussie bij Ajax - PSV een nieuwe dimensie gaf op sportpark Duyn en Dael. Vanaf die februarimaand groeide het geloof en werd de ene na de andere tegenstander vermalen: met 20-0 en 21-0 als dé monsteruitslagen. 

Tekst gaat verder onder de foto


Triomfantelijke Tukker
In 'de hel van Heesch' dreigde het nog even mis te gaan, maar zelfs een mengelmoes van HVCH 3, 4, 5 (en alles behalve HVCH 10) kon Nulandia 5 niet verslaan. En dus stond daar zondag de kampioenswedstrijd tegen Margriet 6 op het programma. Dankzij een ingesproken motivatiespeech van onze pas gehuwde man op Zakynthos stond iedereen op scherp en stond het al in de rust 0-6. Terwijl de meeste Nulanders gas terugnamen met het oog op het naderende feest, dacht onze triomfantelijke Tukker Tim Visser daar anders over: met zijn eerste treffer van het jaar droeg hij bij aan de 0-8 winst.

En toen? Toen gebeurde er te veel om op te noemen. Het nageslacht in kampioensshirts, een champagnedouche, speeches en een hongerige doelman die een dorstige selectie minuten liet wachten op de parkeerplaats: het was het beginsignaal voor twee onvergetelijke dagen vol feest. Het onthaal op sportpark Duyn en Dael was fraai, net als een enthousiaste sponsor die ervoor zorgde dat de Nulandiaansche Centrale Bank de hele maand munten bij moet drukken. Feestzangers Kapalone en Marinus deden daarna nog een duit in (en uit) het zakje, waarop het sterrensemble naar Bar Cheers vertrok. 

Tekst gaat verder onder de foto


Regendans
Ook bij Ome Gijs ging het dak eraf, maar was het nog niet klaar: een select gezelschap besloot dat het tijd was om een voormalig en toekomstig sponsor nog eens een hart onder de riem te steken. Na een korte nacht en een stevig ontbijt bij onze motivator-coach was Den Bosch de volgende halte. En daar is - net als op het veld - een onuitwisbare indruk achtergelaten. Onze samba-rechtshalf belandde na zijn regendans even in de drup, maar gelukkig bleken zijn voorspellingen dat 'de zon vanzelf weer gaat schijnen' ook uit te komen. Zeker voor de Bossche taxibranche scheen de zon: waar Nulandia 5 normaal altijd een hecht collectief is, dat samen uit en thuis gaat, zaten er nu de nodige individualistische reizigers tussen. Kan gebeuren.

Het was een onvergetelijk kampioensfeest, dat de mannen van Nulandia 5 nog vaak na gaan beschouwen in de kantine. Op naar meer eremetaal!